Að vera eða að vera ekki?

 

Sú var tíðin

að ég rembdist

eins og rjúpan við staurinn

við að vera eitthvað.

 

Þá var ég aldrei neitt,

nema sýndarmennskan

og ein stór vonbrigði.

 

Það var ekki fyrr

en ég gafst upp

og hætti að rembast

að mér opinberaðist

að í sjálfum mér

væri ég svo sem ekki neitt,

en þó endanlega dýrmætur

í augum Guðs

að mér fannst ég verða eitthvað,

vera einhvers virði.

 

Þá fyrst fór ég

að hafa eitthvað fram að færa.

 

Þá fór ég að geta

gefið eitthvað

af mér.

 

"Því að mátturinn

fullkomnast í veikleika" (II.Kor. 12:9)

                                  (Sigurbjörn Þorkelsson, úr dásamlegri ljóðabók SVALT, útg. 2007)

Athugasemdir

[Vilborg Traustadóttir, 12.3.2008 kl. 18:31]

Takk fyrir þetta.

[Guðrún Sæmundsdóttir, 28.3.2008 kl. 09:32]

Frábært ljóð og svo sannarlega get ég séð sjálfa mig í því áður en ég gerði Jesú krist að mínum, Guð blessi þig Þóra margfaldlega og fjölskyldu þína og ástvini

[Sigríður Jónsdóttir, 17.5.2008 kl. 21:05]

Amen - það stendur í síðara pétursbréfi 1:10: Kostið þess vegna fremur kapps um, systkin, að gera köllun ykkar og útvalning vissa. Ef þið gerið það munuð þið aldrei hrasa.

Það er svo mikil lækning að vera sú manneskja sem að Guð ætlaði okkur að vera .

kv Sigríður 

[Unnur Hlif (IP-tala skráð) 28.5.2008 kl. 19:52]

Þetta er mjög fallegt ljóð og þú ert besta mamma í heimi Kv.Unnur Hlíf